Յարոսլավ Հաշեկի «Օրինակ կյանքից» ստեղծագործությունը
ինձ շատ դուր եկավ: Այն շատ զվարճալի, թեթև ստեղծագործություն էր, որը կարելի է կարդալ
մեկ շնչով: Ստեղծագործությունը ստիպում էր կլանված կարդալ: Փորձում էի անընդատ գուշակել
վերջաբանը, բայց իրականում վերջաբանը շատ անսպասել էր:
Մի քանի վերջաբան մտածեցի, բայց ոչ մեկը մոտ չէր իսկական վերջաբանին: Չեյվինը խնդրում էր Վիլյամսի աղջկա ՝ Լոթթաի ձեռքը: Վիլյամը՝ ով հարուստ բանկիր էր, համարում էր Չեյվինին հիմար,աղքատ և ոչ արժանի իր դստերը: Նա Չեյվինին պատմում է իր հարստանալու պատմությունը: Սպանության, խաբեության և խարդախություների շնորհիվ հարստացած մարդը սովորեցնում էր աղքատ տղային հարստանելու ձևերը: Վիլիամը չէր մտածում, որ տղան ում նա հիմար էր համարում այդքան խելացի քայլ կանի: Սյուժեն ինձ շատ դուր եկավ, հերոսները նույնպես: Ինձ համար այն նույնիսկ մի քիչ զվարճալի էր:
Մի քանի վերջաբան մտածեցի, բայց ոչ մեկը մոտ չէր իսկական վերջաբանին: Չեյվինը խնդրում էր Վիլյամսի աղջկա ՝ Լոթթաի ձեռքը: Վիլյամը՝ ով հարուստ բանկիր էր, համարում էր Չեյվինին հիմար,աղքատ և ոչ արժանի իր դստերը: Նա Չեյվինին պատմում է իր հարստանալու պատմությունը: Սպանության, խաբեության և խարդախություների շնորհիվ հարստացած մարդը սովորեցնում էր աղքատ տղային հարստանելու ձևերը: Վիլիամը չէր մտածում, որ տղան ում նա հիմար էր համարում այդքան խելացի քայլ կանի: Սյուժեն ինձ շատ դուր եկավ, հերոսները նույնպես: Ինձ համար այն նույնիսկ մի քիչ զվարճալի էր:
No comments:
Post a Comment