Երևի բոլորս էլ կարդացել ենք մի այնպիսի պատմություն, որը տպավորվել է միանգամից: «Թմկաբերդի առումը» պոեմը
կարծում եմ դրանցից մեկն է: Երբ առաջին անգամ կարդացի շատ սիրեցի պոեմը: Քանի անգամ էլ, որ կարդաս միշտ հետաքրքիր է: Շատ եմ սիրում հենց Թաթուլի կերպարը: Նա շատ խիզախ է, խելացի, անհաղթ, հավատարիմ իր կնոջը:
Կնոջ կերպարը ցույց է տալիս մարդկային ագահությունը ու շահամոլությունը, Նադիր Շահին՝ խարդախության ու ստորությունը: Պոեմի յուրաքանչուր կերպարից սովորելու բան կա: Դավաճանությունը
ոչ միայն մեր օրերում է շատ տարածված այլ նաև տարածված կլինի ապագայում, այնպես որ
պոեմը դեռ շատ երկար ժամանակ արդի կլինի: Տիրուհին իր օրինակով ցույց տվեց, որ դավաճանող
մարդիկ վերջում դատարկաձեռն են մնում: Դավաճանությունը միակ թեման չէ, որ շոշափվում
է պոեմում: Պոեմը ցույց է տալիս նաև, որ մարդիկ հիշվում են իրենց բարի գործերով: Ամեն ինչ անցողիկ է այս կյանքում,մարդ պետք է բարի ու կամեցող
լինի,որովհետև ինչպես պոեմում է ասվում.
Մենք ամենքըս հյուր ենք կյանքում
Մեր ծնընդյան փուչ օրից,
Հերթով գալիս, անց ենք կենում
Էս անցավոր աշխարհից։
No comments:
Post a Comment