Վահան Տերյանին
համարում եմ հայ ամենառոմատիկ գրողներից մեկը: Իր գրած ամեն տողում զգացմունքներ կան:
Բանաստեղծություններից կարելի է զգալ սեր, ուրախություն, հավատարմություն, բայց, երբեմն,
հանդիպում են նաև նեղացած, և տխուր բանաստեղծություններ: Շատ սիրեցի Նվարդին նվիրված բանաստեղծությունը.
Սրտիս հուշերը բարի են դեռ,
Սրտիս հուշերը բարի են դեռ,
Եվ քո անվամբ է, անուշ Նվարդ,
Որ մայիսին այս դառն ու անվարդ
Սրտիս հուշերը բարի են դեռ։
Թեև իջնում է հոգուս ստվերը
Եվ չեմ սպասում գալիքից վարդ,
Սրտիս հուշերը բարի են դեռ
Քնքուշ անվամբ քո, անուշ Նվարդ։
No comments:
Post a Comment