Բոլո՜րը տամ ու նվիրեմ, ինձ ո՛չ մի հուր թող չմնա՝
Դո՜ւ չմրսես ձմռան ցրտում.— բոլո՜րը քեզ...
Այս տողերում Չարենցը արտահայտել է իր սերը իր սիրեցալի հանդեպ:Նա այնքան է սիրում իր սիրեցալին,որ պատրաստ է իր կյանքը զոհել հանուն նրա:
Կփոխվին տարիքը, կփոխվի մարդը,
Չարենցը կարծես ուզում է ասել որ միևնույն է ամեն ինչ փոխվում է:
Դուրսը ցուրտ, ձմեռ է, սակայն հոգուդ մեջ ամառ է, ասին:
Մենակություն և տխրություն է զգում Չարենցը,բայց նա այնքան ուժեղ է որ իր սրտում ամառ է
Գոզալը լաց կըլի, կընկնի արցունքը —
Գերեզմանիս մարմար քարին կմնա։
Ամեն մարդ անմահ չէ և բացառություն չէ նաև Չարենցը:
Քո Չարենցին լեզու տվող երկի՛ր Հայաստան,
Կարծում եմ Չարենցը հպատ է որ Հայ է և Հայաստանը նրան հոգի է տալիս:
No comments:
Post a Comment