Չարենց.«Ողջակիզվող կրակ» ժողովածու.վերլուծություն

Ես արդեն հնացել եմ,

Ես արդեն հիմա ծե՛ր եմ,

Այս տողերում Չարենցը ափսոսում է,որ արդեն ծեր է և մեծ ցանկություն ունի իր երիդասարդությունը հետ բերել:

Ինչ որ լավ է՝ վառվում է ու վառում,

Ինչ որ լավ է` միշտ վառ կմնա.

Չարենցը խորհուրդ է տալիս լինել բարի,այնտեղ ասում է որ բարի արարքները միշտ հիշվում են:

Ինչպե՞ս ասեմ աշխարհին, որ աշխարհում արդեն կաս...

Չարենցը ուզում է,որ աշխարհը իմանա,որ ում նա սիրում է շատ գեղեցիկ աղջիկ է:

Որ քո փայլը անհուն ու անծիր իմ

Տխրությունն ու կարոտն է ծնել:

Այստեղ անպատասխան սիրո մասին է խոսքը:

Մրրիկ է կյանքը այս մի,

Թռչում է` հողմից արագ...

Կյանքը շատ արագ է անցնում և երևի շատ ուրախ:

Համակում է մի հեզ

Ու մեղմահոս թախիծ:

Կարծում եմ այս նույնպես սիրո մասին է:Բայց այս անգամ սերը եղել է շատ երկար ժամանակ և այն հիշելուց տխրություն և  կարոտ է արթնանում