Աղածաղիկը պատկանում է թելուկազգիների ընտանիքի միայմա խոտաբույսերի ցեղին։ Հանդիպում է Երևանի ֆլորիստիկական շրջանում,
Արարատի, Արմավիրի և Կոտայքի մարզերում: Հայաստանից
բացի, աճում է Դաղստանում, Նախիջևանում, Արևելյան Անդրկովկասում, Հյուսիսարևելյան Անատոլիայում
և Հյուսիսային Իրանում:
Աճում է կարմիր և դեղին գիպսաբեր կավահողերում: Աղածաղիկի ցողունը թավոտ է, բարձրությունը՝ 10-40, երբեմն 60 սմ։ Աղածաղիկը մոխրականաչավուն, բութ կամ սրածայր ելունդներ ունի և մսալի տերևներ: Ծաղիկները դեղին են, երկսեռ, խոտանման ծաղկատրևներով։ Փոշանոթներն ունեն վառ դեղին, երբեմնէ սպիտակ բշտիկավոր ելունդ։
Աղածաղիկը լեռնաչորասեր
բույս է և աճում է ստորին լեռնային գոտում, ծ. մ. 800–1300 մ բարձրությունների վրա, թեք բլրակների, երրորդական դարաշրջանի գիպսակիր կավերի վրա: Ծաղկում է մայիսի վերջից մինչև հուլիսի վերջը, պտղաբերում՝ հուլիսից–սեպտեմբեր: Պտղատվության ժամանակ ծաղկապատյանի մոտ գտնվող տերևների վրա առաջանում են թևանման ծիրանագույն ընձյուղներ (մակաճներ)։ Պտուղը թևապտուղ է։ Պոպուլյացիայի մի մասը պահպանվում է «Էրեբունի» պետական արգելոցի տարածքում: Սահմանափակ տարածման և բնակության շրջաններ, աճելավայրերի կորուստ կամ դեգրադացիա՝ քաղաքների ընդարձակման և գյուղատնտեսական հանդակների համար հողերի յուրացման հետևանքով հայտնվել է կարմիր գրքում:
Աճում է կարմիր և դեղին գիպսաբեր կավահողերում: Աղածաղիկի ցողունը թավոտ է, բարձրությունը՝ 10-40, երբեմն 60 սմ։ Աղածաղիկը մոխրականաչավուն, բութ կամ սրածայր ելունդներ ունի և մսալի տերևներ: Ծաղիկները դեղին են, երկսեռ, խոտանման ծաղկատրևներով։ Փոշանոթներն ունեն վառ դեղին, երբեմնէ սպիտակ բշտիկավոր ելունդ։
No comments:
Post a Comment