Վայոց Ձորյան ֆոտոշարք

Վիլյամ Սարոյան «Մեքսիկացին». Էսսե

Վիլիամ Սարոյանը հայ ամենանշանավոր գորողներից է: Գրողի ձևավորման մեջ մեծ դեր ունի ինքնակրթությունը, ամերիկյան ու համաշխարհային գրականությունը և մեր՝ հայերիս ազգային ինքնատիպությունը։ Նա գրել է փոքր պատմություններ, դրանցից մեկը «Մեքսիկացին» է: Պատմվածքը համառ մեքսիկացու մասին է, ով ամեն գնով աշխատանք է փնտրում իր ընտանիքը պահելու համար: Հերոսներից յուրաքանչուրը ինքնատիպ է, յուրօրինակ:

Հոգու խորքում մենք՝ բոլորս, Ուրիշ ենք...

Միասին ապրել ուզում են բոլորը, բայց արդյո՞ք դա հնարավոր է: Ամեն երկիր, ամեն ազգ ունի իր կարելիները ու չիկարելիները, իսկ ապրելով միասին մենք պետք է բոլորս համակերպվենք և հանդուրժենք մեզ համար տարօրինակ երևույթները: Բայց չէ՞ որ ամեն ինչ, վաղ թե ուշ, ավարտ է ունենում: Մարդը շահամոլ և եսասեր արարած է: Դրա պատճառով Երկրում երբեք խաղաղություն չի լինի: Եթե լինի էլ երկար չի տևի: Մեկը անպայման ավելին կուզի. ավելի շատ հող, ավելի շատ իշխանություն: Այդպիսին ենք մենք՝ մարդիկ՝ շահամոլ, եսասեր, ինքնահավան ու իշխանության ծարավ: Մենք մեզնից հեռացնում ենք նրանց, ովքեր տարբերվում են մեզանից, ովքեր Ուրիշ են: Կամ ավելի ճիշտ՝ Յուրօրինակ: