Sunday, April 8, 2018

Հաջորդ կանգառը՝ Գնդեվազ


Ինչպես գիտեք, մենք՝ «Սեբաստացի Խազեր» երգչախումբը, մի նախագիծ ենք իրականացնում՝ «Մեր երգերն ու մենք»: Նախագծի նպատակը երգերի ուսուցումն է Երևանում, Գյումրիում, Ջերմուկում, հաջորդը Գնդեվազ գյուղն է: Սկսենք սկզբից: Քանի որ այս շաբաթ՝ շաբաթ օրը, աշխատանքային օր էր, որոշեցինք դպրոցից էլ շարժվել:
Վերջերս մեր կազմում փոփոխություններ են եղել: Ունենք նորեկներ, նրանց հետ մեկ անգամ գնացել էինք Գյումրի, այս ճանփորդությունն էլ լավ առիթ էր ավելի մտերմանալու: Գնացինք երեք- չորս ժամ. ընթացքում հասցրեցինք երգել, պարել ու մի լավ ծիծաղել: Այս անգամ էլ մեզ հյուրընկալեցին «Ջերմուկի երիտասարդական կենտրոնի» մեր ընկերները: Դե չէինք կարող երգուսուցման գնալ առանց ամենակարևոր փորձի: Երգուսուցումը լինելու էր Ջերմուկի թիվ երկու դպրոցում: Այս անգամ ծրագրում, հիմնականում, աշխատանքային երգեր էին: Եվ իհարկե նաև պարեցինք: Ջերմուկի մեր աշխատանքը չեմ համարում կատարյալ: Գյումրիում ամեն ամիս համարյա միշտ նույն մարդիկ են լինում: Իհարկե շատանում ենք, բայց  ընդանուր «կազմը» նույն է, դրա համար կարողանում էինք կրկնել նաև մեր անցած ամսվա երգերը: Իսկ Ջերմուկում չենք կարողանում, որովհետև ամեն անգամ տարբեր մարդիկ են լինում: Կարծում եմ՝ դա ուղակի ժամանակի հարց է: Երբ վերադարձանք «տուն», մենք՝ աղջիկնրով, սկսեցինք համեղ բաներ պատրաստել: Շատ սոված էինք: Իսկ տղաները աշխատում էին մեզ չխանգարել ու հետևում էին մեր չորքոտանի ընկերոջը՝ Ֆստխին: Երբ արդեն կուշտ էինք, որոշեցինք դուրս գալ Ջերմուկը ճանաչելու: Գնացինք Ջերմուկի «Տաք ջրեր»: Ասում են, այդ ջրերը բուժիչ հատկություն ունեն: Քայլելով վերադարձանք: Մոտ  երկու կիլոմետր քայլեցինք. շատ հաճելի քայլք էր, եթե շատ ուշ չլիներ միգուցե էլի քայլեինք: Դե հետո էլ սկսեցինք գժություններ անել, քանի որ հաջորդ օրն էլ երգուսուցում ունենք ու  մենք էլ այնտեղ առաջին անգամ էին, պետք էր լավ ներկայանալ, գնացինք քնելու: Քնեցինք, իսկ առավոտյան, շատ շուտ արթնացանք: Նախաճաշելուց հետո գնացինք Գնդեվազ: Գնդեվազում մեզ շատ լավ դիմավորեցին: Առաջին անգամ էինք այնտեղ: Հաճելի էր, որ շատ մարդ կար: Երևում է՝ մեզ սպասում էին: Քանի որ երգերը սովորել էինք, այս անգամ միայն սովորեցնում էինք: Մենք մի քանի երգ սովորեցրինք: Նրանք էլ հետ չէին մնում: Սկսեցին երգել: Հետո էլ գնացինք Գնդեվազի նորակառույց մատուռ, որը, եթե չեմ սխալվում, անվանում էին Սուրբ Աննա: Վայելեցինք մատուռի գեղեցկությունը ու շարժվեցինք տուն: Ի տերբերություն գնալուն՝ վերադառնալն ավելի արագ ու հանգիստ էր:

Այսքանը, կարծում եմ, ոչինչ չմոռացա:

No comments:

Post a Comment