Wednesday, June 7, 2017

Սպասում

Սպասում… սպասում… ամենավատ զգացմունքը աշխարհում: Դու սպասում ես… սպասում, բայց ոչ մեկ այդպես էլ չի գալիս: Իսկ միգուցե հենց նա է քեզ սպասում… իսկ եթե նա քո մասին չի էլ հիշում: Իսկ եթե նա էլ չկա… ուղակի գոյություն չունի, ու դու անիմաստ ես սպասում: Սպասում… բոլորը ինչ որ բան կամ ինչ որ մեկին են սպասում, բայց միևնույն է սպասում են: Իսկ ես… ես ուղակի սպասում եմ… միգուցե հենց քեզ կամ մեկին… ով էլ չկա… կամ երբեք իրական չի լինի:
Բոլորին ծանոթ է հենց այդ զգացումը: Ու սպասում ես, որ հենց նա մի օր կթակի քո տան դուռը ու կասի այն խոսքերը որին այդքան ժամանակ սպասել ես: Իսկ եթե քո տունը դուռ չու՞նի... կամ այդտեղ էլ ոչ մեկ չի ապրում: Երբ լսում ես դռան թակոցը, անմիջապես աչքերդ բացում ես, բայց հետո հասկանում ես՝ ամբողջը երազ էր: Նա չեկավ... նա մոռացել էր քեզ... դա ուղակի երազ էր... երազ որը երբեք չի իրականանա:

No comments:

Post a Comment